Podstawową zaletą tej formy zatrudnienia jest zwrot z Funduszu Pracy części kosztów poniesionych przez pracodawcę na wynagrodzenia oraz składki na ubezpieczenia społeczne w związku z zatrudnieniem osoby bezrobotnej, skierowanej przez urząd pracy.
Pracodawca składa wniosek o organizację robót publicznych do powiatowego urzędu pracy właściwego ze względu na miejsce wykonywania tych robót.
Roboty publiczne nie mogą być organizowane przez pracodawcę jeżeli znajduje się on w stanie likwidacji, upadłości, trudnej sytuacji ekonomicznej
Do robót publicznych można kierować wyłącznie osoby będące w szczególnej sytuacji na rynku pracy tj. osoby:
-
bezrobotne długotrwale albo po zakończeniu realizacji kontraktu socjalnego, o którym mowa w art. 50 ust. 2 pkt. 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy albo kobiety, które nie podjęły zatrudnienia po urodzeniu dziecka,
-
bezrobotne powyżej 50 roku życia,
-
bezrobotne bez kwalifikacji zawodowych, bez doświadczenia zawodowego lub bez wykształcenia średniego,
-
bezrobotne samotnie wychowujące co najmniej jedno dziecko do 18 roku życia,
-
bezrobotne, które po odbyciu kary pozbawienia wolności nie podjęły zatrudnienia,
-
bezrobotne niepełnosprawne,
-
bezrobotne zobowiązane do alimentów na mocy odrębnych przepisów.
WARUNKI REFUNDACJI PONIESIONYCH KOSZTÓW
WARIANT I
Organizator robót publicznych zamierzający zatrudnić osoby bezrobotne może otrzymać:
-
przez okres do 6 miesięcy zwrot części kosztów poniesionych na wynagrodzenie, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne w kwocie nieprzekraczającej 50% przeciętnego wynagrodzenia i składek na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia,
-
przez okres do 12 miesięcy zwrot poniesionych kosztów w kwocie nieprzekraczającej wysokości przeciętnego wynagrodzenia i składek na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia za każdego bezrobotnego, jeżeli refundacja obejmuje koszty poniesione za co drugi miesiąc ich zatrudnienia.
Czas trwania umowy oraz kwota refundacji określona jest w umowie i uzależniona od możliwości finansowych Funduszu Pracy.
WARIANT II
Bezrobotni poniżej 25 roku życia oraz długotrwale bezrobotni lub kobiety, które nie podjęły zatrudnienia po urodzeniu dziecka mogą zostać skierowani na zasadach robót publicznych do wykonywania przez okres do 6 miesięcy pracy niezwiązanej z wyuczonym zawodem, w wymiarze nieprzekraczającym połowy wymiaru czasu pracy, w instytucjach użyteczności publicznej oraz organizacjach zajmujących się problematyką kultury, oświaty, kultury fizycznej i turystyki, opieki zdrowotnej lub pomocy społecznej.
Organizator robót publicznych zamierzający zatrudnić w/w osoby może otrzymać zwrot części poniesionych kosztów na wynagrodzenie, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne w wysokości nieprzekraczającej połowy minimalnego wynagrodzenia za pracę łącznie ze składką na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia.
Jeżeli pracodawca tworzący miejsca pracy jest przedsiębiorcą spełnione muszą być warunki dotyczące pomocy publicznej zgodne z rozporządzeniem Nr 800/2008 Komisji WE z dnia 6 sierpnia 2008 uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych).
Pomoc publiczna w formie subsydiów płacowych na rekrutację pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji może być udzielona pod warunkiem, że:
-
intensywność pomocy nie przekrocza 50% kosztów kwalifikowalnych ( dotyczy kosztów wynagrodzeń i składek ZUS),
-
kierowane są osoby w szczególnie niekorzystnej sytuacji,
-
pracownik zatrudniony w ramach pomocy w formie subsydiów płacowych na rekrutację pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji musi być uprawniony do nieprzerwanego zatrudnienia przez okres 12 miesięcy, a Pracodawca może rozwiązać umowę o pracę tylko w przypadku naruszenia przez pracownika obowiązków pracowniczych.
Osoby w szczególnie niekorzystnej sytuacji to osoby bezrobotne:
-
bez stałego zatrudnienia za wynagrodzeniem w okresie ostatnich sześciu miesięcy; lub
-
bez wykształcenia ponadgimnazjalnego lub zawodowego; lub
-
w wieku ponad 50 lat; lub
-
mieszkające samotnie, mające na utrzymaniu co najmniej jedną osobę; lub
-
pracujące w sektorze lub zawodzie w państwie członkowskim, w którym dysproporcja kobiet i mężczyzn jest co najmniej o 25% większa niż średnia dysproporcja we wszystkich sektorach gospodarki w tym państwie członkowskim i należy do tej grupy stanowiącej mniejszość; lub
-
będące członkiem mniejszości etnicznej w państwie członkowskim, który w celu zwiększenia szans na uzyskanie dostępu do stałego zatrudnienia musi poprawić znajomość języka, uzupełnić szkolenia zawodowe lub zwiększyć doświadczenie zawodowe.
Osoba znajdujaca się w bardzo niekorzystnej sytuacji to osoba, która jest bezrobotna przez co najmniej 24 miesiące.
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t. j. Dz. U. Nr 69, poz. 415 z póżn. zm.)
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 7 stycznia 2009r. w sprawie organizowania prac interwencyjnych i robót publicznych oraz jednorazowej refundacji kosztów z tytułu opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne ( Dz. U. Nr 5, poz.25).
